Mineralenjager Gerben Arts

 De heenreis

We hadden om 11 uur afgesproken om bij de Juchem te verzamelen. Ikzelf zou geen overnachting nemen en daarom spraken we om 07.45 uur af bij de McDonalds in Tegelen, waar Tonny samen met Arlette mij kwamen ophalen. De reis verliep voorspoedig met onderweg af en toe een regenbuitje, maar het weer werd steeds beter en beter. Met een gebruikelijke stop bij de Moseltalbrücke waren we dan ook ruim op tijd, rond 10.40 uur bij de Juchem. De meeste auto’s kwamen ook rond dit tijdstip aan op de parkeerplaats, waar zoals altijd ook weer de kraampjes met mineralen uitgestald stonden.

 Klaar voor de start...

Na het pakken van de spullen en de nodige handjes geven moesten we nog even wachten voordat we ons entreebewijs konden kopen. Deze tijd vloog natuurlijk voorbij en ondertussen ging Wim met de beveiliging kijken waar we het beste konden gaan zoeken. Uiteindelijk konden we na het halen van het entreebewijs, een welkomstwoordje en natuurlijk een groepsfoto om 11.45 uur naar boven lopen. De groep begon mooi bij elkaar, maar zoals gebruikelijk viel deze snel uit elkaar door de stevige klim die ons te wachten stond richting het bovenste plateau van de Krone.

 Gekkenwerk

Op het eerste gezicht lag er vrij weinig vers materiaal om in te zoeken, maar iedereen ging toch ijverig aan de slag, want de uurtjes in de Juchem zijn maar kort aangezien we om 16.00 uur weer naar beneden moeten. Als je dit zo bedenkt dat je nog geen 4 uur zoektijd hebt, is het eigenlijk gekkenwerk om even op en neer te rijden. Zelf heb ik aan het beginstuk van de Krone gezocht wat al vrij snel diverse kleine eitjes van een paar centimeter opleverde. Eerst maar eens kijken of ze ook de moeite waard zijn. De eerste 3 die ik stuk sloeg waren 2 kwartseitjes en een calciet-eitje en vervolgens sloeg ik een mooi agaatje met rode en blauwe kleuren door. 1 stuk is nog goed te bewerken, maar nu dus geen eitjes meer doorslaan.

 De vondsten beginnen te komen

Rechts naast mij trok Remco ook het ene na het andere ei uit de wand en links van mij kwamen ook positieve geluiden van onder andere Peter Teunisse & companen en Martijn Leichtenberg. Op een gegeven moment wil ik een groter rotsblok weghalen, maar hierboven lag nog veel poreus melafier gesteente met veel kleine gasbelletjes. Uiteindelijk in dit materiaal veel leuke knolletjes gevonden, waaronder een lichte amethistgeode gevuld met calciet van 6 cm.

 Jackpot?

En opeens komt er een grotere jongen tevoorschijn van 17 x 11 x 9 cm. Het valt gelijk op dat het een raar stuk is, waarbij het lijkt alsof er meerdere gasbellen in elkaar gedrukt zijn. Bij het beter bekijken zie ik gelijk sporen van agaat maar ook amethist gevuld met calciet. Dit is voor mij de topper van de dag tot nu toe en mij dag is dan ook al goed met dit stuk. Later zullen we het stuk beter bekijken en met Hans spreek ik af om deze op dinsdag bij hem thuis te gaan zagen om te kijken of het echt een topper is.

 Een niveautje lager

Nu de opbrengst eindelijk beter en beter wordt, roept Wim door de groeve dat we een niveau lager gaan. Ik baal want voor mijn gevoel was ik net in een mooie hoek bezig die nog veel leuke stukken zou opleveren. Snel spullen pakken en om 13.45 uur liepen we naar het niveau waar Hans en ik op 6 juli nog succesvol een grote amethistgeode van 50 cm vonden. Het viel op dat er gigantisch veel materiaal hier was weg gehaald ten opzichte van ons vorig bezoek. Snel liep iedereen over de halde heen om de makkelijke vondsten op te pakken. Er werden leuke vondsten gedaan en iedereen had wel een aantal eieren. Remco heeft mijns inziens toch wel een beste vondst van de dag gedaan met een leuke amethistholte gevuld met 10 witte calciettorens waar ook weer 2 egeltjes amethist doorheen zijn gegroeid.

 Een nieuwe tactiek

Vervolgens viel het een beetje dood en werd er nog maar weinig gevonden, maar helaas was het al te laat om nog op een andere locatie te gaan zoeken. De groepjes mensen die stonden te praten en niet meer aan het zoeken waren werden steeds groter. Met gevolg dat rond 15.15 uur al de eerste mensen weer naar beneden gingen. Nooit opgeven totdat de beveiliging zegt dat je ermee moet stoppen is mijn gedachte op dat moment. Ik moedig daarom een aantal mensen zoals Hans, Tonny, Wilco en Jelco aan om een andere tactiek toe te gaan passen en het losse steenpuin van de halde weg te gooien en een soort van kuil te maken, waardoor er toch weer vers materiaal naar voren komt.

 Genieten na succes

Dit heeft uiteindelijk geleidt tot diverse geodes en dichte eieren, waarbij Hans toch nog een hele leuke kwartsholte met calcietkristallen weet te bergen. Om 16.00 moeten we dan toch echt stoppen en lopen we naar beneden, waar de koude Kirner al op ons staan te wachten. Tevens ligt de Schwenkbraten net vol met 25 stukken Schwenkbraten van zeker 350 gram per stuk. Wat iedereen wilde eten hadden we van tevoren al doorgegeven aan Obelix, zodat hij rekening kon houden met de inkopen. Later kwamen er ook nog de bratwursten bij en de vegetariërs onder ons mochten ook hun eten erbij leggen.

 Gezelligheid

Gelukkig was het de hele dag op 5 druppels na droog gebleven en konden we dan ook mooi buiten staan met een lekkere pot Kirner. Het werd steeds gezelliger en om 17.00 uur werd er ook nog een loting gehouden. Gelukkig was snel daarna de Schwenkbraten klaar en konden we in de oude slijperij die tegenwoordig omgebouwd is tot het clubhuis van de lokale motorclub MC Roadbreaker Idar-Oberstein onze buikjes vullen.

 De terugreis

Arlette moest om 22.23 weer haar trein hebben vanuit Den Bosch dus om 18.00 was het voor onze 3’en helaas tijd om te gaan en baalde ik er wel van dat er aan de gezelligheid voor mij een einde kwam. Velen bleven immers nog zitten om daarna na camping Harfenmühle te gaan waar ze sliepen om nog eens lekker te kunnen doorzakken. De reis terug was een stuk heftiger met felle regenbuien, maar gelukkig was het vrij rustig op de weg en waren we om 20.35 dan ook weer in Venlo. Met nog een 35 minuten rijden was ik dus lekker op tijd thuis.

 Blij met een dode mus

Het was een leuke dag en aan het einde van de dag was iedereen tevreden met zijn vondsten. Helaas bij de dagen die erop volgden bleken de meeste dichte eieren geen of slechte agaat te bevatten.